Θα το ξαναπούμε…. Ευτυχώς που υπάρχει το «Παρατηρητήριο…» και οι φίλοι του και μας χαρίζουν στιγμές γέλιου, μέσα στη μαυρίλα μας. Να ναι καλά… Μας βάζουν στη πρίζα καλά-καλά…και μετά μας κάνουν πάσα και το λογαριασμό της ΔΕΗ!!!
Τα έχουν κάνει όλα μπάχαλο στην κυριολεξία και η «ανίκητη πνευματική τους υπεροχή» ερωτά: «Γιατί όλα αυτά;», κατά το «Γιατί μαμά;»…
Γιατί πάντα …
φταίνε ο άλλοι και ποτέ αυτοί… Γιατί αυτούς τους γέννησε η μήτρα της «δικαιοσύνης» και της «αλήθειας»…
Αυτοί έχουν το δικαίωμα να παραπληροφορούν. Να προπαγανδίζουν. Να λένε ό,τι τους κατέβει. Να κάνουν ό,τι τους καπνίσει… Να απολαμβάνουν προνομιακής μεταχείρισης από το νόμο και τους υπηρέτες του… Από την άλλη όποιος πάει να πει τα πράγματα με το όνομα τους, είναι ξεπουλημένος, πληρωμένος, προδότης και όλα τα γνωστά «κοσμητικά» επίθετα που έχουν μάθει να αποδίδουν στις ερήμην καταδίκες τους…
Του «Παρατηρητηρίου… το κάγκελο» λοιπόν, μάλλον διαρρέεται από τριφασικό ρεύμα… Αλλιώς, δε μπορεί να εξηγηθεί το «όνειρο» που είδε με τα «ηλεκτροφόρα σύρματα», έξω από τα γραφεία διοίκησης της Ελληνικός Χρυσός, τα οποία τα σημάδευε και με κόκκινο βελάκι, για να γίνει αξέχαστα πιστευτό…, μέσα στο αποκορύφωμα της αναξιοπιστίας του… (Περί της αξιομνημόνευτης «αξιοπιστίας» του Παρατηρητηρίου έχουμε γράψει πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε…)
Εμείς θα πούμε τα πράγματα ως έχουν. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο και είμαστε ανοικτοί σε κάθε καλόπιστη κριτική. Η αλήθεια είναι πως αυτές οι εικόνες ξενίζουν και ξένισαν από την πρώτη στιγμή τους κατοίκους του Στρατωνίου και όλους τους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής. Χιλιάδες πέρασαν το κατώφλι για να υποβάλλουν μια αίτηση πρόσληψης και εκατοντάδες από αυτούς έπιασαν δουλειά. Δεν αντίκρισαν οχυρωματικά έργα. Είδαν πόρτες διάπλατα ανοικτές. Είδαν κατοίκους του Στρατωνίου –εργαζομένους να τους χαμογελούν και να τους υποδέχονται ζεστά.
Ρώτησε κανείς αυτούς τους ανθρώπους, αν νιώθουν όμορφα κάτω από αυτές τις συνθήκες πόλωσης και μπαχαλοποίησης που έχουν δημιουργήσει «οι προστάτες του περιβάλλοντος»;;;
Σε κανένα υγιή και νοήμονα πνευματικά δεν αρέσουν τέτοιες εικόνες και καταστάσεις. Αυτοί που χαίρονται, αυτοί τις προβάλλουν κιόλας, εν είδη αυτοεκπληρούμενης προφητείας…
Αυτές όμως οι εικόνες που πρόβαλαν τα ιντερνετικά «επίκαιρα» της μαύρης προπαγάνδας στη Χαλκιδική, έχουν το δημιουργό τους και ηθικό αυτουργό τους ταυτόχρονα… Και δείχνουν μια περιοχή σε κατάσταση πολιορκίας, από αυτούς που εκμεταλλεύονται μια ιδιότυπη ασυλία από νόμους και αρχές δικαίου, με τη συνδρομή «υπηρετών» υποτίθεται της δικαιοσύνης, που λειτουργεί ala cart… και ανάλογα με τη φορά του ανέμου….
Η πρακτική τους είναι γνωστή και επαναλαμβανόμενη. Από θύτες θέλουν να μετατρέπονται σε θύματα. Από ελεγχόμενοι για τις πράξεις τους σε ελεγκτές. Από κατηγορούμενοι για τα ανομήματα τους σε κατήγοροι. Από επιτιθέμενοι να το παίζουν αμυνόμενοι. Από καταστροφείς σε καταστρεφθέντες… Καμία όμως θεωρία τους δεν έχει επαληθευθεί ποτέ και ούτε πρόκειται.
Ό,τι και να κάνουν ,η αλήθεια δεν κρύβεται και είναι μια. Έφεραν την περιοχή σε αυτό το χάλι, για να εξυπηρετήσουν προσωπικά τυχοδιωκτικά συμφέροντα στο όνομα ανύπαρκτων προασπίσεων…
Τώρα μας το παίζουν ότι δήθεν απειλούνται… από τα «ηλεκτροφόρα» σύρματα της Ελληνικός Χρυσός, στα 15-32 χιλιόμετρα που βρίσκονται. Οι κατά περίπτωση όμως «περιβαλλοντιστές» και ενδεχομένως και ζωόφιλοι… ξεχνούν σκοπίμως, ότι ακόμη και ένα ζώο, όταν αισθανθεί απειλή ή κίνδυνο βγάζει τα νύχια του, ή τα δόντια του για να αμυνθεί… και όχι για να επιτεθεί…
Και το καλύτερο όλων; Μιλούν για καλό Πάσχα και Ανάσταση, εκείνοι, που από το λεξιλόγιο τους, αλλά και από τη γενικότερη στάση ζωής τους απουσιάζει η αναγνώριση των λαθών τους, που συμπυκνώνεται σε μια μόνο λέξη. Συγνώμη…
11μέρες μετά τα όσα ντροπιαστικά για τη δημοκρατία και τον τόπο, συνέβησαν στην Ιερισσό και κανένας τους δεν τόλμησε να ψελλίσει καν τη λέξη συγνώμη. Ούτε καν να καταδικάσει τα γεγονότα. Ένα επιπλέον δείγμα της φασίζουσας νοοτροπίας και αντίληψης, που θέλουν να επιβάλουν στην κοινωνία μας… Για το θράσος τους είναι γνωστοί ευχόμαστε να γίνουν εξίσου γνωστοί και για το θάρρος τους…
Πολίτες Αριστοτέλη