Η καινούρια παραγωγή της θεατρικής ομάδας Passatempo Η όπερα του ζητιάνου του Τζον Γκέι, παρουσιάζεται για μία μόνο παράσταση στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της Θάλασσας 2012 στο Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών, την Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012.
Η Όπερα του ζητιάνου δεν είναι μια συνηθισμένη όπερα. Είναι μια φτωχή όπερα ή μια όπερα για τους φτωχούς. Δεν πρωταγωνιστούν σ’ αυτή, όπως
συμβαίνει στην ιταλική όπερα, τα μεγάλα ερωτικά πάθη και οι ευγενείς χαρακτήρες αλλά η ανάγκη, η διαφθορά, το χρήμα και ο υπόκοσμος. Οι ήρωες του έργου —ζητιάνοι, πόρνες, προαγωγοί, μαχαιροβγάλτες, κλεφτρόνια, χαρτοπαίχτες και ληστές— είναι οι παρίες μιας βαθιά διεφθαρμένης κοινωνίας, όπου η εξουσία παρέχει προστασία σ’ αυτόν που δίνει τα περισσότερα και η επιχειρηματική δραστηριότητα χρησιμοποιείται ως βιτρίνα για κάθε λογής παρανομία.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, όπου περισσεύει η εγκληματικότητα και όπου η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει περισσότερο από μια χρυσή ταμπακιέρα ή μερικά μεταξωτά μαντήλια, ο συγγραφέας του έργου Τζον Γκέι στήνει τη δική του ερωτική ιστορία, ανάμεσα στην Πόλυ Πήτσαμ, κόρη του εμπόρου και κλεπταποδόχου κ. Πήτσαμ, και τον Μακήθ, αμετανόητο γυναικά και αρχηγό μιας συμμορίας κλεφτών. Ο κρυφός τους γάμος θα γίνει αφορμή για να ξεσπάσει ένας ανελέητος πόλεμος συμφερόντων, με καρφώματα, λαδώματα και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, γιατί στο μεταξύ ο Μακήθ είχε υποσχεθεί γάμο και στη Λούσυ Λόκιτ, την κόρη του αστυνομικού διευθυντή. Ο έρωτας των δύο κοριτσιών για τον Μακήθ θα τις φέρει αντιμέτωπες με τα σχέδια των γονιών τους. Για τους τελευταίους, ο συγκεκριμένος άντρας αξίζει περισσότερα νεκρός. Ποιος όμως θα επικρατήσει τελικά; Ο έρωτας ή το χρήμα;
Η Όπερα του ζητιάνου είναι μια μουσική σατιρική κωμωδία των ηθών που επικρατούσαν στο μακρινό Λονδίνο των αρχών του 18ου αιώνα. Γράφτηκε το 1728 ως αντίδραση στη μόδα της ιταλικής όπερας που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στις λονδρέζικες σκηνές και δεν σταμάτησε ποτέ να παίζεται στους αιώνες που ακολούθησαν. Σήμερα πια θεωρείται έργο εμβληματικό, καθώς μ’ αυτό εγκαινιάζεται, ως νέο μουσικοθεατρικό είδος, η λαϊκή όπερα (ballad opera). Η έντονη θεατρικότητα του έργου, σε συνδυασμό με την ευθύβολη κοινωνική κριτική που ασκεί, τράβηξε στα 1920 την προσοχή του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως πρότυπο για τη δική του Όπερα της πεντάρας
Η παράσταση εστιάζει σε μια σύγχρονη προσέγγιση αυτού του κοινωνικού προβληματισμού. Γιατί μπορεί οι ήρωές της να ανήκουν στο κοινωνικό περιθώριο, ωστόσο οι συμπεριφορές τους ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες άλλων κοινωνικών τάξεων, και δη των ανώτερων. Σήμερα μάλιστα που το χρήμα έχει πια αναχθεί στο απόλυτο αγαθό, στο μέσο που ανοίγει όλες τις πόρτες και καθορίζει την τιμή του καθενός, το θέμα του έργου αποκτά και απροσδόκητη επικαιρότητα. Παράλληλα το είδος της ballad opera, με την έκδηλη θεατρικότητα και τους αδρούς χαρακτήρες της διαμορφώνει τους όρους για τη δημιουργία ενός λαϊκού θεάματος, όπου η θεατρική αλήθεια θα διασταυρώνεται με το θεατρικό παιχνίδι, η κωμωδία με το πάθος, η φαντασία με την πραγματικότητα και η πρόζα με τη ζωντανή μουσική, το τραγούδι και το χορό.
Συντελεστές
Μετάφραση-διασκευή-σκηνοθεσία: Γλυκερία Καλαϊτζή
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Χορογραφία-κίνηση: Ιωάννα Μήτσικα
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί
Ειρήνη Αμπουμόγλι: Πόλυ Πήτσαμ, Μπέτυ Ντόξυ, Ματ ο Δεκάρας
Αργυρώ Ανανιάδου: Λούσυ Λόκιτ, Ντόλυ Τρουλ, Σαμ ο Πονηρός
Γιώργος Γιόκοτος: Λόκιτ, Τζίμυ το Γεράκι
Γιώργος Καραβασίλης: Φιλς, Νεντ το Τσακάλι, Παίχτης Α’
Ιωάννα Μήτσικα: Τζένι Ντίβερ, Πόρνη Β’, Τομ ο Μπεκρής
Νικόλας Νικητάκης: Κύριος Πήτσαμ, Μπεν ο Σαύρας, Πόρνη
Σοφία Σακελλαρίου: Κ. Πήτσαμ, Μόλυ Μπράζεν, Ντιάνα Τραμπ, Σάμ ο Στραβοδάκτυλος, Πόρνη Α’
Μιχάλης Συριόπουλος: Μακήθ, Βατ ο Άχαρος
Η παράσταση παίζεται με ζωντανή μουσική.
Διάρκεια παράστασης: 90’
Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θάλασσας 2012.