«ΕΣΕΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ», ΛΕΕΙ…
Η πιο ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση της νεότερης ιστορίας, αφού μας έφερε σε πέντε
μήνες ανάμεσα στο τραπέζι του Προκρούστη και στον γκρεμό, μας καλεί να αποφασίσουμε αν θα κόψουμε τα πόδια μας μόνοι μας, ή αν θα πηδήξουμε στο χάος χαμογελώντας…
Σε κυβερνητικό non paper για τις εξελίξεις που οδήγησαν ως εδώ, υπάρχουν πολλές γνωστές φαμφάρες χωρίς αντίκρισμα. Όπως η υποτίμηση της νοημοσύνης όλων (όσων έχουν) πως αυτό που διαπραγματεύτηκε ως σήμερα η κυβέρνηση δεν είναι μνημόνιο, μίνι ή μάξι, αλλά κάτι άλλο. Όπως οι “θεσμοί” δεν είναι τρόϊκα, κλπ… Τα ίδια Παντελάκη μου… Ας μην τα ξαναλέμε
Υπάρχουν όμως και δύο σημεία ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.
1ον) Η έκφραση της αγωνίας ότι η πρόταση των δανειστών «δεν προβλέπει ούτε ένα ελάχιστο αποθεματικό για το ελληνικό δημόσιο αλλά ούτε και τις μελλοντικές αποπληρωμές του ΔΝΤ».
Η διατύπωση αυτή καταδεικνύει την αθεράπευτη ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ και την ανικανότητα προσαρμογής στις ανάγκες της εποχής. Το άγχος τους είναι να βρουν πόρους για να συντηρούν ένα διογκούμενο Δημόσιο – μαντρί προστατευόμενων ψηφοφόρων και στην φαντασία τους, οι δανειστές είναι αυτοί που πρέπει ες αεί να μας δίνουν λεφτά για να τους πληρώνουμε τα δάνεια, αλλά χωρίς όρους… περίπου αγύριστα, χωρίς καμία διάθεση αναζήτησης τρόπου εξοικονόμησης πόρων για σταδιακή επιστροφή σε δυνατότητα ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις μας, χωρίς νέα δανεικά. Κλασσική νοοτροπία αριστερών κομματικού φυτωρίου που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους και το βιογραφικό τους περιστρέφεται γύρω από τη φράση «εντάχτηκε στην αριστερά» και «αγωνίστηκε μπλα μπλα μπλα».
Η διατύπωση αυτή καταδεικνύει την αθεράπευτη ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ και την ανικανότητα προσαρμογής στις ανάγκες της εποχής. Το άγχος τους είναι να βρουν πόρους για να συντηρούν ένα διογκούμενο Δημόσιο – μαντρί προστατευόμενων ψηφοφόρων και στην φαντασία τους, οι δανειστές είναι αυτοί που πρέπει ες αεί να μας δίνουν λεφτά για να τους πληρώνουμε τα δάνεια, αλλά χωρίς όρους… περίπου αγύριστα, χωρίς καμία διάθεση αναζήτησης τρόπου εξοικονόμησης πόρων για σταδιακή επιστροφή σε δυνατότητα ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις μας, χωρίς νέα δανεικά. Κλασσική νοοτροπία αριστερών κομματικού φυτωρίου που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους και το βιογραφικό τους περιστρέφεται γύρω από τη φράση «εντάχτηκε στην αριστερά» και «αγωνίστηκε μπλα μπλα μπλα».
2ον) Υπάρχει μια αλήθεια έστω και μισή: Η παραδοχή πως η πρόταση των δανειστών «οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα σκληρή διαπραγμάτευση, κι ένα νέο καταστροφικό Μνημόνιο, στο τέλος του χρόνου».
Είναι δεδομένο πως μια συμφωνία-γέφυρα (όπως την έλεγαν τότε που την αποζητούσαν), προφανώς οδηγεί σε μια αντίπερα όχθη. Γεφυρώνει τα συμφωνημένα του χθες, με αυτά που θα πρέπει να συμφωνηθούν αύριο. Αυτό σημαίνει γέφυρα. Και ενώ μέχρι πρόσφατα το επιζητούσαν εν γνώσει τους, η αποτυχία της δήθεν διαπραγμάτευσής τους, είναι τέτοια που τους τρομοκρατεί η ιδέα να χρειαστεί να ξεκινήσουν μια νέα. Γιατί τότε, θα επέλθει οριστικά το πολιτικό τους τέλος, μαζί με το οικονομικό τέλος της Ελλάδας, ιδιαίτερα αν οι στόχοι τους εξακολουθήσουν να είναι αμιγώς κρατικίστικοι.
Είναι δεδομένο πως μια συμφωνία-γέφυρα (όπως την έλεγαν τότε που την αποζητούσαν), προφανώς οδηγεί σε μια αντίπερα όχθη. Γεφυρώνει τα συμφωνημένα του χθες, με αυτά που θα πρέπει να συμφωνηθούν αύριο. Αυτό σημαίνει γέφυρα. Και ενώ μέχρι πρόσφατα το επιζητούσαν εν γνώσει τους, η αποτυχία της δήθεν διαπραγμάτευσής τους, είναι τέτοια που τους τρομοκρατεί η ιδέα να χρειαστεί να ξεκινήσουν μια νέα. Γιατί τότε, θα επέλθει οριστικά το πολιτικό τους τέλος, μαζί με το οικονομικό τέλος της Ελλάδας, ιδιαίτερα αν οι στόχοι τους εξακολουθήσουν να είναι αμιγώς κρατικίστικοι.
Βλέπετε καμία αγωνία για το μέλλον του ιδιωτικού τομέα μήπως;
Καμία απολύτως. Δεν αναφέρουν καν το γεγονός, ότι αν με όλα όσα ετοιμάζονται να συμφωνήσουν, εξασφαλίζουν «παράταση» πέντε μηνών, αυτή η παράταση θα αποτελέσει τον τάφο της αγοράς σε μια Ελλάδα ήδη «παγωμένη» στην αίθουσα αναμονής της πεντάμηνης «διαπραγμάτευσης» που προηγήθηκε.
Αναζητούν παράταση και συνθήκες για τη δημιουργία ενός Δημοσίου Τομέα κομματικού «θερμοκηπίου». Αυτό είναι το μόνο που τους νοιάζει. Δεν αναζητούν ανάσα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλιώς θα φρόντιζαν να ρίξουν έναν σπόρο έστω γι` αυτή τη ρημάδα την ελπίδα που διαφήμιζαν, ώστε να ξεπαγώσει η ιδιωτική οικονομία που είχε αρχίσει να ξανακινείται μέχρι πριν έξι μήνες και είναι η μόνη που μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και προοπτική ανάπτυξης.
Σκέψου το αυτό άνεργε που περιμένεις μια επιχείρηση να ανακοινώσει προσλήψεις, κι εσύ αυτοαπασχολούμενε που περιμένεις να σταθείς στα πόδια σου, κι εσύ μικρομεσαίε που δεν θέλεις να απολύσεις και τους τελευταίους εργαζόμενους που τους νιώθεις οικογένεια, κι εσύ εργαζόμενε που δεν θες να ακούσεις το «κανόνι» του εργοδότη σου, κι εσύ ελεύθερε επαγγελματία που ψάχνεις πελάτη με το ντουφέκι κι εσύ χαμηλοσυνταξιούχε που φοβάσαι μην ακριβύνουν κι άλλο τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ…
«Εσένα δουλεύω», λέει ο τύπος στη φωτογραφία…
«Εσένα δουλεύω», λέει ο τύπος στη φωτογραφία…
To ergoxalkidikis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, καθώς αυτές εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη, σχολιαστή ή αρθρογράφο.
