Τα ατοπήματα της Δημοτικής αρχής – Άντε και σε «λαϊκό δικαστήριο»…
Στην Ιερισσό, την Κυριακή 6 Μαΐου πραγματοποιήθηκε Λαϊκή Συνέλευση με θέμα «τις εξελίξεις στο θέμα των μεταλλείων και την ενημέρωση του κόσμου» σχετικά με τη δίκη για τον Λάκκο Καρατζά στις 10 Μαΐου. Το κάλεσμα στη συγκέντρωση έδωσε ο Δήμος Αριστοτέλη, χρησιμοποιώντας μάλιστα το λόγότυπό του μέσα από το μπλογκ του soshalkidiki.wordpress.com. Μια πρώτη ερώτηση είναι αν έχει το δικαίωμα ο Δήμος, να πρωτοστατεί ως δήμος σε τέτοιου είδους καλέσματα και εκδηλώσεις.
Κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου, αν η επόμενη δημοτική αρχή είναι π.χ. συμπαθούσα ως πλειοψηφία την Χρυσή Αυγή, μπορεί να χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα τον δήμο για να οργανώσει εκδήλωση συμπαράστασης σε Χρυσαυγίτες που κατηγορούνται για τραμπουκισμούς – οι οποίοι κατά την άποψη κάποιων θα είναι «κατασκευασμένες κατηγορίες»;;; Ας σκεφτούμε λίγο…
Κατά τα άλλα οι συγκεντρωμένοι εξέδωσαν και ψήφισμα, το οποίο επιτρέψτε μου να σχολιάσω, ως δημότης ενός δήμου που η δημοτική αρχή προσεταιρίζεται μόνο ένα μικρό ποσοστό των δημοτών του, με τους οποίους έχει πολιτική συγγένεια και συμφέροντα:
ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Στις 10 Μαΐου ξεκινάει στη Θεσσαλονίκη η δίκη για το Λάκκο Καρατζά. Εικοσιπέντε συντοπίτες μας θα βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο [αυτό είναι άποψη ιδιαιτέρως υποκειμενική] που στόχο είχε και έχει να τρομοκρατήσει όλους όσοι αγωνίζονται για να σώσουν τον τόπο τους ενάντια στις πολυεθνικές [και αυτό είναι κλισέ και απίστευτη γενίκευση… Έλεος…. Ούτε το ΚΚΕ δεν λέει πλέον τέτοια παρωχημένα τσιτάτα…]
Στην πραγματικότητα όμως δικάζεται ολόκληρη η τοπική κοινωνία που αντιστέκεται στα καταστροφικά σχέδια των χρυσοθήρων και των κυβερνήσεων που τους στηρίζουν. Δικαζόμαστε όλοι μας, γιατί παλεύουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και υγεία στον τόπο μας. [Εδώ κολλάει η ατάκα με τα καλτσόν, αλλά κι αυτό είναι πλέον κλισέ…]
Αυτοί οι εικοσιπέντε άνθρωποι δεν πρέπει να νιώσουν ότι είναι μόνοι. Η παρουσία μας στα δικαστήρια είναι λοιπόν επιβεβλημένη και θα αποτελέσει μία ακόμα απόδειξη ότι οι κοινωνικοί αγώνες δεν δικάζονται, δικαιώνονται. [Συμφωνώ απολύτως. Οι κατηγορούμενοι μπορούν να απολαμβάνουν την υποστήριξη όλων, αλλά όχι και ενός δήμου που παραβλέπει την ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ πλειοψηφία των δημοτών του και προκλητικά υπερασπίζεται μειοψηφίες… Και μη μιλήσει κανείς για «εκλεγμένη» δημοτική αρχή διότι θα του ξαναθυμίσω τον τραγέλαφο με το όνομα «Μίχος» – ο επονομαζόμενος και «λαγός»…]
Έχουμε μετά από τόσα χρόνια κατανοήσει ότι οι αγώνες απέναντι σε τέτοιου είδους εταιρείες, που βάζουν το κέρδος τους πάνω από τις ζωές μας, δεν είναι παρά μαραθώνιοι. Είναι η στιγμή να βάλουμε μπροστά αυτό που μας ενώνει όλους μας και μας δίνει τη δύναμη να παλεύουμε. Αυτό είναι το πιο σπουδαίο, το πιο μεγάλο και το πιο επιτακτικό. Αυτό είναι το πιο ισχυρό μας όπλο απέναντι στα σχέδια ερήμωσης του τόπου μας. [Εδώ άρχισα και μπερδεύομαι… Η συνέλευση είχε θέμα την υποστήριξη στους συμπολίτες μας, ή για ακόμα μια φορά την προπαγάνδα να κλείσουν τα μεταλλεία;]
Απαιτούμε από την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην έκδοση καμίας νέας άδειας και να επανεξετάσει, ως οφείλει, όλες όσες έχουν δοθεί μέχρι τώρα. Κυρίως όμως, απαιτούμε να σταματήσει επιτέλους την καταστροφή της Χαλκιδικής, γιατί όσο δεν το κάνει έχει την ίδια ευθύνη και γίνεται συνένοχη με αυτούς που την σχεδίασαν και την ενέκριναν. [Ουπς!… Δίκιο είχα… Η υπεράσπιση των «αναξιοπαθούντων» δεν ήταν παρά μια πρόφαση για μια ακόμη antigold συγκέντρωση… Δεν ακούστηκαν ούτε καν τα περί «αυθαιρεσίας της αστυνομίας» και της «τυφλής δικαιοσύνης»… Το ρεζουμέ ήταν ο «αγώνας» ενάντια στους «χρυσοθήρες»… Λες και οι… χρυσοθήρες κατηγορούν τους δικαζόμενους…]
Η τοπική κοινωνία έχει εδώ και χρόνια αποδείξει ότι δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει καμία κοινωνική συναίνεση απέναντι σε καταστροφικές εταιρείες και κυβερνήσεις που δεν αποφασίζουν τα αυτονόητα. [Παλληκάρια η τοπική κοινωνία έχει εδώ και χρόνια αποδείξει ότι δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει καμία υποχώρηση μπροστά στο μέλλον του τόπου και την αειφόρο ανάπτυξη που μπορούν να φέρουν επενδύσεις σαν αυτή των μεταλλείων… Όλα τα άλλα αποτελούν φανφάρες και παχιά λόγια για εσωτερική κατανάλωση μιας εμμονικής παρέας που φτάνει στη δύση της «καριέρας» της…]
Εξάλλου, η Μαρία Μαθιοπούλου, η «ειδική» στις Σκουριές της εφημερίδας «Δημοκρατίας Βορείου Ελλάδας», το… έπιασε το νόημα… Το άρθρο της έχει τίτλο «Λέμε όχι στην καταστροφή της Χαλκιδικής» και υπότιτλο «Αίτημα και κραυγή αγωνίας από κατοίκους στη λαϊκή συνέλευση της Ιερισσού σχετικά με τις άδειες της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός» !!! Σε δεύτερη μοίρα, στο τέλος, η αναφορά στη «δίκη των 25»…
Σε αντίθεση, η Ντίνα Δασκαλοπούλου της Εφημερίδας των Συντακτών, πιο… «διαβασμένη», –και σαφώς πιο «προσεκτική»–έχει τίτλο «Οι κοινωνικοί αγώνες δεν δικάζονται, δικαιώνονται»!!!
Υ.Γ. Σε τελική ανάλυση, αυτή η υπερ-λαϊκίστικη «λαϊκή συνέλευση» δεν ΕΙΧΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΟΗΜΑ… ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ (Ή ΕΣΤΩ ΥΠΟΠΤΕΥΟΜΑΣΤΕ) ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΔΙΚΗΣ…