Μασάλια Χαλκιδικής Τού λουκάνκου!!

Σ’ ένα χουριό τς Χαλκιδικής στου παναήρ τ’ Αη Θανάσ’ μαζώνταν οι παρέις μετά τν ικκλησία κι έψηναν λουκάνκα κι γλιντούσαν.
Η Μηλιά ήταν λιχώνα κι ήθιλι κάμπουσις μέρις για να σαραντήσ’ . Τ’ λιέει η άντρας τς:
-Γνιέκα θα έρτς στου παναήρ;
-Τι λιές μωρέ Αντών’; Ασαράντηστ’ θα βγώ; Τι θες να μι χτυπούν ντινικέδις;
-Τότι θα πάου μουνάχους.
-Ποιός αβρέ θα σι δγεί να πας μουναχός κι θα σι πινιέσ’;

– Κι τι να κάνου αφού δεν έρχισι;
-Τι να σι πώ…. κάνι ότ’ θες αλλά έχι του νους μη πχείς πουλύ κι σι φέρν στου ρούχου.

-Καλά μαρί …θα τουν έχου τουν νού μ’…
Πήρι του λουκάνκου τ’ η Αντώνς γιόμουσι κι τν μπούκλα μι κρασί κι κίνσι για σιαπάν. Όταν αντάμουσι μι τν παρέα τ,’ είχαν φάει. Γυρνάει η Άννα τν Γιώρ’ κι τουν λιέει:
-Αντών’ άργησις κι έσβησαν τα κάρβουνα. Πιτάζιτι η Χρυσάφου η χήρα κι λιέει:

Φέρτου, Αντών’ ‘θα στου ψήσου ιγώ .Έχ’ κάρβουνα, βαστούν ακόμα.. Βγάζει του λουκάνκου απ’ του ντρουβά η Αντώνς κι μόλις του βλιέπ’ η Χρυσάφου γυρνάει κι λιέει όλου νόημα….
-Μπράβου Αντών’!!!!!.Αυτό είνι λουκάνκου…. όχ’ σαν αυτά που έφκιανι η μακαρίτσ’ ,σουφρουμένα σα τς αχιλώνας του σβέρκου…. Κάθι χρόνου τέτοια λουκάνκα φκιάνς .Πώς τα καταφέρνς;
Πάρι κανιέ βράδ’ καμιά θλιά κι έλα να του ψήσουμι ,τώρα που είναι λιχώνα ακόμα η Μηλιά….
-Ιγώ Χρυσάφου μ,’ να έρτου, αλλά θέλ’ να έχς πουλλά κάρβουνα αναμμένα γιατί του θκο μ’ του λουκάνκου είναι παχύ κι άμα ψήνιτι στάζ’. Κι άμα δεν είναι καλά αναμμένα τα κάρβουνα θα σβήν’….
-Ας σβήν’ Αντώνη μ’, ας σβήν’. Ώσπου να σβήσν’ αυτά θα ψτεί κι του λουκάνκου…..

Με την υπογραφή του

Στέλιου Μπρούζου