ΧΑΛΚΙΔΙΚΙΩΤΙΚΑ ΜΑΣΑΛΙΑ ”Του κασσιτόφουνου”

Ήρτι μιά μέρα στου εργαστήριου μ’ ή μπάρμπας ή Γιώρς ή Κερασίνς απ’ του

Στανό νά τού φτιάξου του κασσιτόφωνου που του έπιρνι στα γίδια.

– Γειά σου Όλγα, γειά σου μαστουρού Στέργιου!

– Γειά σου μπάρμπα Γιώρ.

– Στέργιου του κασιτόφωνου μ’ δεν παίζ’ καλά τν κασσέτα. Σα να τ’ ματσιαλάει.

Δε μπουρώ να ακούσου τίπουτα. Φουβούμι μη μι χαλάσι τς κασσέτις που μι έγραψι η Όλγα κι ήταν κι μιρακλίθκις. Μι έδισι τά χέρια!!

– Να του διώ κι θά οι πώ τι έχ’ κι άμα του φκιάσου θα σι πάρου τηλέφωνο.

– Όχι, φκιάστου τώρα. Ιγώ θα καρτιρώ, δε μπουρώ να ματαέρχουμι. Έχουμε κι

δλειές. Θα μι γράψ΄ η Όλγα κι μια κασσιέτα με καλά χουριφτικά τραγούδια.

– Μα δε γίνιτι. Τι να κάνου όμους, ήταν κι καλός πιλάτς. Κάτσι αφού θές να πιριμένς, θα σι φκιάσι κι έναν καφέ ή Όλγα. !

Άνξα του κασσιτόφωνου, τού είδα, τού καθάρσα, του βόλιψα κι σι καμιά ώρα

ήταν έτοιμου.

-Πόσου κάν’ η κόπους;

-Τίπουτα. Δώσει τν Όλγα 150 δραχμές για τν κασιέτα κι είσι έτοιμους!

-Πάρι κι 150 για τι σιένα γιατί φχαριστίθκα πουλύ που μι έφκιασις του κασιτόφωνου. Τι είχι μωρέ Στέργιου κι ακούγουνταν σα κανιασμένου;

-Η κιφαλί μάζιψι βρουμιά γι αυτό δεν άκουγις τίποτα.

-Τι έχ’ κιφάλι κι του κασιτόφωνου; Κάντουμι πιο λιανά.

-Ισύ τραγδάς

-Αν τραγδώ λέει… Είμι κι καλιφούνους…

– Άμα σι βάλου μιά κουράδα μέσ’ του στόμα θα μπορείς να τραγδάς;

-Ααααααα, τώρα του κατάλαβα.

Η Όλγα δίπλα χώνιψι…

Φεύγ’ η μπάρμπας η Κερασίνς κι μι λιέει η Όλγα…

-Καλά ρε Στέργιου, τί τούν είπις τούν άνθρωπου;

-Λιανά δεν ήθιλι;

Ματσιαλάει: μασάει

Ματαέρχουμε: ξαναέρχουμε.

Κανιασμένου: βραχνιασμένο.

Από το βιβλίο του Στέργιου και Όλγας Μπρούζου που μόλις κυκλοφόρησε