Η κυριακή του Ασώτου στον ανακαινισμένο Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ριζών
Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου που η Εκκλησία μας και το Ποίμνιό της την ονομάζει Κυριακή του Ασώτου (Λουκ. ΙΕ΄ 11-32), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ακολουθούμενος από τους Διακόνους του π. Νικόλαο Τσεπίση και π. Νικόδημο Κωτινούδη, επεσκέφθη τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ριζών, όπου προέστη των λαμπρών Ακολουθιών του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.
Τον Επίσκοπό μας υπεδέχθη ο Λαός των Ριζών, με επικεφαλής τον πολυτάλαντο Εφημέριό του Παν. Αρχιμ. π. Θεόκλητο Παρδάλη, υιό του κοιμηθέντος Ιερέως π. Νικολάου και της Πρεσβυτέρας Αικατερίνης. Ένας Κληρικός που δικαιώνει τον Κύριο μεν για το όνομα που του έδωσε – Θεόκλητος- και τον Επίσκοπό του για την ευλογημένη τοποθέτησή του στην Ενορία των Ριζών, η οποία τον υπεδέχθη με ανοιχτές τις αγκάλες. Μαζί του ο Αντιδήμαρχος Ζερβοχωρίων κ. Χρήστος Κομπόγιαννος και ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Αστέριος Βουλγαράκης.
Από την πρώτη στιγμή που εισέρχεται κανείς σε αυτόν τον Ιερό Ναό διακριβώνει τη ριζική ανακαίνισή του, που με μεράκι, σεβασμό στην Παράδοση και περισσή αγάπη έχει πετύχει ο π. Θεόκλητος, συνεπικουρούμενος από τους Εκκλησιαστικούς του Συμβούλους, το ευλογημένο Ποίμνιό του και τους Άρχοντες του Τόπου. Αντικατάσταση των στασιδίων, ψαλτηρίων, Επισκοπικού θρόνου, νέου προσκυνηταρίου της περιπύστου Εικόνος του Αγίου Αθανασίου που τιμά ιδιαιτέρως το Χωριό, νέα μικροφωνική εγκατάσταση, χρωματισμός υπέροχος έσωθεν του Ιερού Ναού, αντικατάσταση και προσθήκη νέων πλακιδίων σε ορισμένα σημεία του δαπέδου, νέα Βυζαντινή Εικόνα του Μεγάλου Αρχιερέως στον Δεσποτικό θρόνο, ιστόρηση του Μυστικού Δείπνου στην Ωραία Πύλη (φιλοτεχνημένες από τον Αγιογράφο κ. Γεώργιο Τσατσιάδη), ασημένια κανδήλα στο προσκυνητάρι του Αγίου και καλλωπισμός του Ναού με εξαίρετα Λειτουργικά είδη, είναι λίγα από εκείνα που ο Εφημέριος μαζί με το Ποίμνιό του επέτυχε να αναπλάση στην Ενορία του. Στηριγμός του οι Ενορίτες του, καύχημά του τα πνευματικά του παιδιά και αποκούμπι του ο Επίσκοπός του, του οποίου την ευλογία ελάμβανε για οποιαδήποτε παρέμβαση στον Ιερό αυτό χώρο. Το αποτέλεσμα αξιοσημείωτο και λατρευτό…
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αρκέστηκε μόνο στη φιλολογική παρουσίαση του Ιερού Κειμένου, καθότι, όπως είπε, δεν χρήζει το διαμάντι αυτό καμμίας παρατηρήσεως ή σχολιασμού! Στάθηκε μόνο λίγο παραπάνω στη στιγμή πού το άσωτο παιδί επέστρεψε στον πατέρα και στο σπίτι του και στην υποδοχή που του επεφύλαξε ο γεροπατέρας: «… και ενώ ήταν ακόμη μακριά, τον είδε ο πατέρας του που αγνάντευε περιμένοντας τον γυρισμό του και τον σπλαγχνίστηκε και τρέχοντας σε προϋπάντησή του, έπεσε στον τράχηλό του και τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε με πατρική στοργή και πόθο…» (Λουκ. ιε΄ 20)!
Και κατέληξε ο Δεσπότης: «Δεν περίμενε ο πατέρας να του γυρέψη το σπλάγχνο του συγγνώμη… Δεν άντεξε να κρατήση τη θέση και τα δίκια του κριτή… Μόνο ράγισε η καρδιά του και δικαιώθηκε η πολυχρόνια προσμονή του, που τον οδηγούσε καθημερινά ν’ αγναντεύη απ’ το χαγιάτι του, προσμένοντας τον γυρισμό του…Κι έσμιξε τα δάκρυα με τους πατρικούς οικτιρμούς κι έγινε ο τόπος απόδειξη μιας πατρικής ζεστής αγκαλιάς, που δεν γυρεύει να επιβεβαιώση την εξουσία ή το δίκιο της, αλλά ξέρει να γίνεται αντίδωρο και σκέπη και ρούχο πολύτιμο για να ντύση τον ηρωισμό της παιδικής συγγνώμης…Κι ο κουρελιάρης γίνηκε πάλι πρίγκηπας… Έτσι γίνεται όταν η καρδιά κι όχι η λογική δίνει λύσεις…Να γιατί ο Μέγας Φώτιος θα μας πή για το πατρικό γεροντικό αυτό τόλμημα πως ερμηνεύει, η καλύτερα διαζωγραφίζει, τον πίνακα τον Μυστικό της κατά Χριστόν Σωτηρίας μας · “Δεν Τον αγαπήσαμε εμείς, αλλά Αυτός μας αγάπησε Πρώτος”, δεν αγαπήσαμε τον Θεό Πατέρα μας εμείς πρώτοι, αλλά Εκείνος μας αγάπησε πρώτος –‘’ …ουχ ημείς, αλλ ̓ Εκείνος ηράσθη ημών πρώτος…’’ – και με το αίμα Του υπόγραψε το συμβόλαιο της Σωτηρίας μας… υποκλινόμενος στο μεγαλείο της βουβής μεν, μα τόσο γοερής δε συγγνώμης…»!
Στο τέλος της Ακολουθίας και προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος μαζί με το Μνημόσυνο του αδελφού μας Γεωργίου, ετέλεσε την αυτή Ακολουθία μνημονεύοντας τον πνευματικό του άγιο Γέροντα κυρό Μελέτιο Καλαμαρά, διατελέσαντα Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης, επί τη Μνήμη του Αγίου Μελετίου Πατριάρχου Αντιοχείας, τον αείμνηστο Εφημέριο της Ενορίας κυρό Κωνσταντίνο Σουφτά και τον αοίδιμο π. Νικόλαο Παρδάλη, κατά σάρκα πατέρα του π. Θεοκλήτου.
Διαβάστε περισσότερα στο im-ierissou.gr
