Τι γιορτάζουμε στις Αποκριές;

«Εάν σε ρωτήσει κάποιος , τι είναι ή τι γιορτάζουμε με καρναβάλι και τις Απόκριες τι θα πεις; Ότι γιορτάζουμε τον Ζορό, καουμπόι ή σούπερμαν; Το ξεκίνημα της νηστείας;
Παίρνω και εγώ το θάρρος και σε ρωτώ , εσύ ξέρεις γιατί το γιορτάζεις; Γιορτάζεις επειδή το γιορτάζουν και οι άλλοι;
Θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι είναι αυτό το οποίο θα έπρεπε εδώ και καιρό να είχαμε αποφύγει.»

ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Η λέξη…?

-Απόκρεω είναι το επίσημο και βυζαντινό όνομα της Αποκριάς. Η λέξη αυτή προέρχεται από το στερητικό «από» και «κρέας». Σημαίνει δηλαδή γενικά την «αποχή από το κρέας», το χρονικό διάστημα των τριών εβδομάδων πριν από την Kαθαρά Δευτέρα και τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις, έως την Κυριακή της δεύτερης εβδομάδας της περιόδου. Στην Ρώμη χρησιμοποιούσαν την λατινική λέξη “CARNEVALE” που σημαίνει “ΑΝΤΙΟ ΚΡΕΑΣ”. Εξ ου και το δικό μας “ΑΠΟΚΡΕΩ” με το οποίο ονόμαζαν οι Βυζαντινοί.
-Ο λόγος γι’ αυτή τη διαδικασία και την παρεμβολή των γαλακτοκομικών προϊόντων στην μεσάζουσα εβδομάδα, έγινε με σκοπό να υπάρξει ένας βαθμιαίος καθαρισμός κι εξάσκηση του στομάχου για την αλλαγή της δίαιτας που σηματοδοτεί την απαρχή της Σαρακοστής για την νηστεία.

…‘δεν είναι όμως τα πράγματα τόσο αθώα’ …

Το πώς προήλθε… ?

Αρχαία χρόνια

– Στα αρχαία χρόνια γιόρταζαν την έναρξη του νέου έτους ή προσπαθούσαν να επιτύχουν ώστε ο νέος χρόνος να είναι ευνοϊκός και την άνοιξη γιόρταζαν την αναγέννηση της φύσης. Βασικό στοιχείο ήναν οι έξαλλες εκδηλώσεις των ανθρώπων οι προκλητικές μεταμφιέσεις, τα γλέντια, οι παρελάσεις, τα αστεία, τα πειράγματα, οι βωμολοχίες, τα αισχρά υπονοούμενα, τα κομφετί, οι χοροί κι οι διασκεδάσεις, όλο αυτό το γενικό «ξεφάντωμα»

– Παρόμοιες γιορτές γίνονταν από τους Βαβυλώνιους, τους Αιγυπτίους προς τιμή της Ίσιδος, από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους, οι οποίοι γιόρταζαν τα Διονύσια, τα Βακανάλια, τα Σατουρνάλια, τις Καλένδες του Ιανουαρίου, τα Λουπερκάλια του Φεβρουαρίου. Στις περιόδους αυτών των γιορτών οι άνθρωποι άφηναν τελείως ελεύθερους τους εαυτούς τους, τριγυρνώντας μασκαρεμένοι στους δρόμους και πράττοντας κάθε ασχημοσύνη ελεύθερα.

– Όταν περνούσε αυτή η περίοδος άρχιζε μια 40ήμερη νηστεία, κατά την οποία έτρωγαν μόνο ορισμένα φαγητά για να εξευμενίσουν τους θεούς τους. Μ’ αυτό τον τρόπο έκαναν αποτοξίνωση σωματικά, ενώ συγχρόνως προσπαθούσαν να εξευμενίσουν τους θεούς, ταλαιπωρώντας το σώμα τους. Τέτοιες 40ήμερες νηστείες γίνονται ακόμα από πολλούς λαούς, τους Πέρσες, τους Ινδούς, τους Μωαμεθανούς κ.λ.π. Όλες αυτές οι γιορτές περιλάμβαναν κυρίως μεταμφιέσεις, χορούς, τραγούδια, γλέντια και κάθε λογής αισχρότητες και όργια που ήταν τόσο βαθιά ριζωμένα στα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων λαών, ώστε η Εκκλησία αναγκάστηκε να τα υιοθετήσει και να τα «μετατρέψει» σε χριστιανικές γιορτές.

————————-

Μια άλλη περίπτωση …

-Οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Ανθεστήρια. Η γιορτή αυτή είχε διπλό περιεχόμενο: από τη μια ήταν γιορτή των λουλουδιών, του κρασιού, της χαράς και του γλεντιού κι απ’ την άλλη ήταν γιορτή των νεκρών και των ψυχών.
Οι αρχαίοι πίστευαν ότι τη δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων κατά τις λεγόμενες Χόας (γύρω στην 1η Μαρτίου) άνοιγαν οι πύλες του ‘Αδη κι οι νεκροί ανέβαιναν στον Απάνω Κόσμο, για να αποπεμφθούν την τρίτη ημέρα, κατά τους Χύτρους, όπως ονομαζόταν η τρίτη ημέρα. Σ’ αυτή την – υποτιθέμενη – διήμερη παραμονή τους μεταξύ των ζωντανών, οι τελευταίοι έκαναν στους νεκρούς πολλές τιμές και τους τάιζαν με πανσπερμία, μ’ ένα παρασκεύασμα όπως τα κόλλυβα, αποτελούμενο από σπόρους δημητριακών και όσπρια. Το φαγητό αυτό το μαγείρευαν οι γυναίκες στις χύτρες και δεν επιτρεπόταν να φάει κανείς άλλος.
Πολλοί, λοιπόν, θέλοντας να παραστήσουν τις ψυχές που κυκλοφορούσαν ανάμεσα τους μεταμφιέζονταν και συμπεριφέρονταν με έξαλλο τρόπο, με παράξενους χορούς και πηδήματα. Αυτή πιθανότατα είναι η απαρχή του εθίμου των αποκριάτικων μεταμφιέσεων.
-Αργότερα, με τις δοξασίες αυτές συνδέθηκε κι ο Διόνυσος, πράγμα πολύ φυσικό, αφού ήταν ο θεός της άνοιξης που είχε αναλάβει και το ρόλο του ψυχοπομπού: συνόδευε δηλαδή τους νεκρούς, όταν εκείνοι τη δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων εγκατέλειπαν τον ‘Αδη και ανέβαιναν στον κόσμο των ζωντανών.

Ο λόγος του θεού μας λέει:
«Καί καθώς είναι αποφασισμένον εις τούς ανθρώπους άπαξ νά αποθάνωσι, μετά δέ τούτο είναι κρίσις» (Εβραίους θ, 27)
«Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην,» (Α΄ ΤΙΜΟΘΕΟΝ 4:1-2)

Στις μέρες μας…
-Έτσι στις μέρες μας πριν αρχίσει η νηστεία καθένας αφηνόταν στο έλεος των δαιμονίων και έπραττε ακατονόμαστες πράξεις για να ξεφαντώσει, επειδή μετά έπρεπε να είναι «άγιος» για 40 ημέρες.
Αυτή η ειδωλολατρική συνήθεια μπήκε μέσα στην εκκλησία από τον επίσκοπο Ρώμης Τελεσφόρο, ο οποίος θέσπισε τη νηστεία του σαραντάημερου. Ο πάπας Γρηγόριος ο Μέγας το 600 μ.Χ καθιέρωσε τη λεγόμενη «Τσικνοπέμπτη», την οποία οι καθολικοί ονομάζουν «σταχτοτετάρτη» που είναι η αρχή της νηστείας. Από την εποχή εκείνη και μετά κι οι «χριστιανοί» άρχισαν να συμμετέχουν σ’ όλα αυτά τα όργια των εθνικών, παραδίδοντας τους εαυτούς τους σε κάθε ακολασία. Στις βόρειες χώρες, Νορμανδία, Αγγλία, Γαλλία οι ελευθεριότητες ήταν πολύ πιο ακραίες.

Οι απόκριες είναι μια θρησκευτική ημέρα, αλλά όχι χριστιανική.. Είναι μία περίοδος όπου τα πνεύματα (δαίμονες) υποτίθεται ότι βρίσκονται στο απόγειο της δύναμής τους και επισκέπτονται ξανά του πλανήτη γη… Οι αποκριές είναι ξεκάθαρα και απολύτως κακές, και δεν υπάρχει τίποτα που εμείς έχουμε, ή θα κάνουμε, που θα τις έκανε αποδεκτές στον Κύριο Ιησού.