Ξενάγηση στον Επίγειο παράδεισο, στη Χαλκιδική μας
ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΛΑΚΗ – ΛΥΠΗΡΙΔΗ
Γνώρισες τη Χαλκιδική; Τότε μπορείς να πεις πως γνώρισες την ομορφιά. Αν δεν την γνώρισες, έλα και μείνε κανένα βράδυ, σ’ όποιον τόπο νομίζεις. Εγώ, σε προσκαλώ να έρθεις εδώ στη μικρή ιστορική πρωτεύουσα της, τον Πολύγυρο. Ν’ ανεβούμε μαζί στην κορυφή του «Τσουκαλά» και να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας.
Θα είναι πρωί – πρωί, θα περπατήσουμε ευχάριστα. Μην μου προτείνεις το αυτοκίνητο, δεν το μπορώ αυτό το καθημερινό εξάρτημα της ζωής μας. Σήμερα θα υποδηθούμε «Τα τσαρούχια» και θα περπατήσουμε στην ομορφιά, αντάμα με τη φύση, ανάμεσα στα χιλιάδες μικροβότανα και λουλούδια.
Θα ξετυλιχθούμε απ’ το μανδύα της εξέλιξης και της ανάπτυξης. Θα ξεσφίξουμε το λαιμοδέτη τού πρέπει και θ’ ανεβούμε ψηλά στην κορφή. Από εδώ, θα δώσουμε το χέρι μας στον βασιλιά Ήλιο να τον βοηθήσουμε να σηκωθεί και να ξυπνήσει το βασίλειό του. Μέλισσες, πεταλούδες, πουλιά, δροσοσταλίδες. Να βάψει τον ουρανό με τις μπογιές του κι εμείς να του πούμε «Καλημέρα Ήλιε, καλημέρα». Βγες πάνω από την κορυφή του Άθω και φώτισε τη χαϊδεμένη κόρη σου, που άπλωσε την τρυφερή παλάμη της μέσα στη θάλασσα και περιμένει να τη ζεστάνεις με το λιωτό χρυσάφι σου κι εκείνη να το μοιράσει με τη σειρά της σ’ όλους τους φίλους της που προτίμησαν να ξαπλωθούν στην αγκαλιά της.
Βρισκόμαστε ψηλά. Γύρω μας, όσο φθάνει το μάτι μας, το πράσινο απλώνεται σ’ όλες τις αποχρώσεις του. Στο βάθος αχνό μαβί, αραιωμένο ουρανί, που γίνεται μπλε και δεν ξεχωρίζει αν είναι ουρανός ή θάλασσα. Και μια κίτρινη θάλασσα, που σχηματίζεται από τα μεστά, έτοιμα για θερισμό στάχυα, του κάμπου της Καλαμαριάς.
Αυγά άσπρα, απλωμένα στο πράσινο, τα «Ζερβοχώρια». Ένας πελεκάνος πετάει ψηλά, φαίνεται ψάχνει να βρει την κορυφή «του Γεροπλάτανου» για να φωλιάσει. Ταξιδευτής κι αυτός κρατάει στα φτερά του «Τουριστικό οδηγό» που τον προμήθευσαν άλλα πουλιά που έχουν κουρνιάσει στα κλαδιά του, στα τόσα χρόνια της ζωής του.
Έλα φίλε μου, κάθισε κάτω απ’ τη βαθύσκιωτη βαλανιδιά, ξεκούρασε το μυαλό σου, πάρε βαθειά ανάσα, βγάλε από μέσα σου την πίσσα της πόλης, δρόσισε το κορμί σου απ’ την κάψα των προβλημάτων, απόλαυσε το μεγαλείο της δημιουργίας του Θεού.
Έλα, απ’ εδώ, θα σου δείξω τις τρεις κόρες της Χαλκιδικής. Πρώτη, η Ιερή Χερσόνησος του Αγίου Όρους, το Περιβόλι της Παναγιάς ή ο Άγιος Βράχος, όπως τον ονόμασαν οι ευσεβείς προσκυνητές του. Πριν πάει όμως κανείς εκεί, περνάει απ’ την πατρίδα του σοφού μας Αριστοτέλη.
Να, η Σιθωνία και η Κασσάνδρα. Μπροστά μας. Ήταν πάντοτε, είναι και σήμερα δυο περιζήτητες νύφες. Είναι ένας παράδεισος, μέσα στον οποίο έκτισαν τα όνειρα τους επιχειρηματίες και πολίτες.
Δέσμιοι της ομορφιάς του πράσινου, του γαλάζιου και άλλων στοιχείων που τις διαφοροποιούν από άλλους τόπους της Ελλάδας. Μια ομορφιά χωρίς προηγούμενο. Φύση που πρέπει να την απολαμβάνει ο άνθρωπος χωρίς πολυτέλεια, χωρίς χλιδή. Κορμοί που δέχονται τα χάδια απόκρυφων ερώτων, σε ακρογιαλιές απάτητες. Καυτή, απ’ τα χάδια του ήλιου αμμουδιά, άσπρη βαρκούλα που αρμενίζει το όνειρο μας στην αιωνιότητα.
Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός τους άλλαξε. Τα πολυποίκιλα στολίδια τους τα κρινάκια της άμμου, οι αιματοβαμμένες παπαρούνες, οι κίτρινες δρούβες, αντικαταστάθηκαν από πολύχρωμες ομπρέλες, ξαπλώστρες, πετσέτες, με έξαλλα σχέδια και χρώματα. Το δροσερό αεράκι με την ευωδιά του πεύκου, που αιχμαλωτίζει την όσφρηση, τώρα φέρνει στη μύτη τα μυρωδάτα αρώματα των αντιηλιακών.
Καλά, όλα ωραία, ζούμε διαρκώς το νεώτερο. Όμως προσοχή, όχι ρύπανση, όχι άλλες πληγές. Οι αναμνήσεις μας, τα δένδρα, η γη, το χορτάρι, η αγάπη γι’ αυτά απλώνουν τα χέρια και μας παρακαλούν. ΟΧΙ ΦΩΤΙΑ. ΟΧΙ ΘΟΡΥΒΟΙ. Μόνο όνειρο και απόλαυση.
Έλα φίλε μου, στη Χαλκιδική. – Στο βουνό ή στη θάλασσα, περπάτησε την, σήκωσε τις πέτρες της και διάβασε την ιστορία της. Δοκίμασε τα προϊόντα της, ραχάτεψε στην αγκαλιά της. Φάγε το μέλι της και γίνε γλυκός γι’ αυτήν. Γίνε ενεργός θιασώτης της. Μελέτησε κάθε λεπτομέρειά της, ιστορική, λατρευτική, φυσική. – Πες το και στους άλλους να’ ρθουν να την γνωρίσουν, να την χαρούν και να την αναγνωρίσουν. Πες και στους άλλους. Η Χαλκιδική έχει ιστορικά γόνιμο παρελθόν. Ανταποκρίνεται απόλυτα στις ανάγκες του παρόντος, περιμένοντας ένα καλύτερο μέλλον.
–
Γεια σου, φίλε μου! Και σ’ ευχαριστώ για την ομολογία σου πως η σημερινή ημέρα, που πέρασες αγναντεύοντας απ’ το μαγευτικό αυτό μπαλκόνι «του Τσουκαλάς σημάδεψε τη ζωή σου.
Από το 11ο τεύχος του Παγχαλκιδικού Λόγου

To ergoxalkidikis.gr θεωρεί δικαίωμα του κάθε αναγνώστη να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, τονίζουμε ρητά ότι αυτό δε σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές, καθώς αυτές εκφράζουν τον εκάστοτε χρήστη, σχολιαστή ή αρθρογράφο.








